dag 15

woensdag, 1 augustus
Vandaag verhuizen we weer. Van Samarkand naar Bughara, een korte rit van ongeveer 230 km. Op zichzelf dus een ritje van niks voor ons.
Misschien eens even tijd om wat indrukken op te schrijven.
De mensen zijn over het algemeen zeer vriendelijk. Soms komen ze zelf op ons af en vragen of ze een foto van ons mogen maken. Vooral Willem is in trek omdat hij natuurlijk zo groot is. Zij denken dat het geluk brengt om met vreemdelingen op de foto te gaan. Petra maakt heel gemakkelijk contacten en moet overal foto's maken. De meeste vrouwen die wij zien zijn traditioneel gekleed in een lange jurk met lange broek er onder, hoofddoek en slippers. Anderen zijn westers gekleed en dan bij voorkeur met super hoge hakken.
Vanmorgen hadden de meesten van ons poepperietus, maar tegen de middag wordt ik ook echt misselijk. Als we gaan lunchen zit ik er een beetje als een dood vogeltje bij. Het is echter een super theehuis, met een slimme en zeer aardige baas. Natuurlijk weer de bekende tomatensalade met brood, en wat kebab. Langs de kant van de weg hebben ze een speciaal soort "wastafels".
Dilshod vertelt onderweg honderduit over de katoen- en tabakverbouw, over de gewoontes binnen de families, over eet- en drinkgewoontes enz.
Als we Buchara binnen rijden zien we al meteen dat het een heel andere stad is, we denken nog vele malen mooier dan Samarkand, en dan blijkt ook nog dat ons hotel midden in de oude binnenstad staat. Het is super!!