dag 18

zaterdag 4 augustus
Vandaag gaan we toch proberen de Tadjikse grens over te komen.
Dilshod brengt ons naar de grens. Hij is hier zelf nog nooit geweest en er is enige twijfel over de juiste weg, maar na een paar keer vragen weten we zeker dat we de goede weg hebben. Zoals verwacht zij we rond 12.30 uur bij de grens. Uiteraard moeten de auto's weer uitgeklaard worden en wij (de passagiers) moeten apart door de douane. We moeten weer zon zelfde formulier invullen, maar nu wel zorgen dat we wat minder geld bij ons hebben. Alles gaat prima en Dilshod zegt ons gedag. Een stukje rijden door niemandsland en staat daar onze volgende gids te wachten. Fahrid, een jonge knaap van 24 die nou niet zo geweldig engels spreekt. Hij lijkt ook nog niet erg ervaren met de grensformaliteiten, maar alles verloopt keurig. Bij het controleren van de bagage vinden ze het boek dat Lambert heeft over Tadjikistan en zijn ze zeer te spreken. Dit boek is hier niet eens te koop en ze zijn lichtelijk jaloers. Met een goed uur staan we aan de Tadjikse kant van de grens.
Het eerste wat we zien onderweg naar Dushanbe is een grote aluminiumfabriek, volgens Fahrid en Eric een van de grootste ter wereld. Het walmt er in ieder geval verschrikkelijk. In het eerst volgende dorp woont de moeder van Fahrid en hij laat ons even zijn stadje zien. Ook drinken we daar even een kopje thee. Dan door naar het hotel, midden in Dushanbe.
's Avonds lopen we vanuit het hotel even naar het centrum waar allerlei eetkraampjes rond de grote vijver met fonteinen staan. We eten lekker en gezellig en zijn op tijd weer terug in het hotel