dag 20

maandag 6 augustus
Vandaag gaan we de Anzobpas rijden. Hij is 3.373 meter hoog.
De oude weg wordt slecht onderhouden want er is een nieuwe tolweg aangelegd met een 5 km. lange tunnel.Daar zit echter helemaal geen verlichting in en ook geen ontluchting. De meesten van ons trekt dat laatste niets en we besluiten dan ook om omhoog te rijden en ook dezelfde weg weer terug.
Onderweg komen we eerst door Varzob. Een dorp voor de rich and famous van Dushanbe. Prachtige huizen met een terras bij de rivier. Er is echter geen mens te bekenen. Ook veel hotels met zwembaden en veel luxe. Daarna komen we in wat dorpjes die leven van de kolen. Waar die kolen nu precies gevonden worden is niet helemaal duidelijk, maar als de vrachtwagen gelost wordt, worden de kolen door een oude bedspiraal gegooid (uiteraard met de hand en schop). De kolengruis ligt achter de spiraal en de kolen ervoor. Deze worden dan in zakken geschept en verkocht. De mensen (en ook nog jonge kinderen) zijn hardstikke zwart en lijken zich niet te bekommeren om stoflongen e.d. hoewel ze daar toch wel van op de hoogte kunnen zijn.
Als we bijna bovenaan zijn komt er opeens een jochie om de bocht tevoorschijn. Hij mag bij Mik en Erik instappen voor de laatste 300 meter omhoog. Daar, precies op pashoogte woont hij met pa, ma en broertjes. Hij was de koeien aan het hoeden. Pa woont het hele jaar daar, moeder en kinders alleen in de zomer, van mei tot september. Lijkt me een koude en eenzame bedoening.
Onderweg terug worden de van de weg gewenkt door een knul. Ze willen onze auto's wassen en wij vinden dat goed. Ze vragen 10 somoney, wat neerkomt op 1 euro 70. Terug in Dushanbe drinken we thee in het bekendste theehuis en 's avonds eten we weer in het zelfde tentje als gisteren. Er zijn heel veel vrouwen en mannen in traditionele kledij. Als we vragen wat er aan de hand is blijkt dit een condoleance bijeenkomst te zijn.